Rasam of Pudukkulam

 Rasam of Pudukulam

Aravind Subramanyam

In the Pudukottai principality, there was a person named Seshaiya Shastri who was the Diwan. I have already written about him in the article titled Ayyanar.He is the one who rebuilt the Pudukottai Ayyanar Temple!

An eminent scholar! He is a skilled administrator too!

The people of Pudukottai still remember stories of all his feats. 

During my walk from Bhuvaneshwari temple to Pudukulam yesterday in Pudukottai, I recollected an interesting event from Seshayya Sasthri's life..

Once, there was a cook in the palace. Shastri, who was the authority, was questioning him about his skills.

“What can you cook?”

The chef proudly said, “Even if a thousand people come at the same time, I will cater them with delicious recipes.”

“That’s all right; do you know how to make rasam?” said Dewan.

The cook took this as an insult.

“I am the one who can make so many delicacies! Are you asking me if I know how to make a simple item like rasam?” he said.

Diwan said, “Yes, that is the right question. If Rasam is prepared in the right way, its smell, quality, taste, and spiciness will be wonderful. Therefore, if one has prepared Rasam properly, it means that he can make other items as well.”

“I’ll make a wonderful, delicious Rasam” said the cook.

“You can cook for ten people at home! Can you make rasam with the same taste and flavor in a place where thousands of people eat?” Asked the Diwan.

The cook is now even more furious!

At that time, the big pond named Pudukulam was famous for drinking water in Pudukottai.

“Why do you limit it to about a thousand people? If you can do as I say and buy the ingredients in the right quantity as I ask, I will make this Pudukulam pond full of delicious rasam,” he said boldly.

Divan shows no surprise!! He was ready for that. “Oh! Is that so? Let’s see that too. What should be done from my side?” he asked.

The pond needs to be cleaned, so pump it out.. You should prohibit anyone from entering the pond for two weeks.. You have to buy the stuff I’m asking about. If you do that, I will prepare the rasam in Pudukulam.”

Seshaiya Shastri immediately accepted and ordered the pond to be emptied.

He bought the quantity of dal, salt, tamarind, chillies, asofoetdia, etc. as told by the cook.

The cook added them to the pond, as per his calculations. Slowly, he pumped in the water to fill the pond based on his measurements.

Even on a normal day in Pudukottai, the sun will scorch you. I couldn’t walk for five minutes, even in the month of August. So hot!

During the episode, it was a splendid summer. The rasam was heated well by the sun for some time.

Then he took the rasam from it and gave it to the Diwan.

Dewan also tasted it. Amazing flavour! He praised the chef profusely and gifted a gold thoda (bangle) for the cook’s hand, which made the remarkable rasam.

This incident came to mind when I saw the gigantic size of the new pool!

Immediately, there was awe!What kind of skilled artist would one be if one could prepare a rasam in such a large pond?

The Diwan who brought out his talent by challenging such a person—what kind of administrator would he have been?

Will we see more of such talent and management skills again? The question arose in my mind!.

Article by

Aravind Subramanyam

புதுக்குளத்து ரசம்

புதுக்குளத்து ரசம்!

- அரவிந்த் ஸுப்ரமண்யம் 

புதுக்கோட்டை சமஸ்தானத்தில் அந்த காலத்தில் சேஷையா சாஸ்திரி என்றொருவர் திவானாக இருந்தார். ஏற்கனவே இவர் குறித்து நான் தடி கொண்ட அய்யனார் என்ற கட்டுரையில் எழுதி இருக்கிறேன்.

 புதுக்கோட்டை அய்யனார் கோவிலை மாற்றி அமைத்தவர் இவரே !

மிகச் சிறந்த அறிவாளி!  அதே சமயம் காரிய பிராப்த்தியும் உள்ளவர்!

இவரது பராக்கிரமங்களை எல்லாம் புதுக்கோட்டை மக்கள் கதை கதையாக சொல்வார்கள்.

 நேற்று புதுக்கோட்டையில் புவநேச்வரி ஆலயத்தில் இருந்து நடந்து வந்து புதுக்குளத்தை கண்டபோது சேஷையா சாஸ்திரிகள் வாழ்வில் நடந்த ஒரு சுவாரசியமான சம்பவம் நினைவுக்கு வந்தது.

ஒரு சமயம் அரண்மனையில் ஒரு சமையல்காரர் வந்திருந்தார். திவானான சாஸ்திரிகள், அவரைக் கேள்வி கேட்டுக்  கொண்டிருந்தார்.

"உனக்கு என்னவெல்லாம் சமைக்க தெரியும் ?"

"ஆயிரம் பேர்  ஒரே சமயத்தில் வந்தாலும் விதவிதமாக சமையல் பண்ணி போடுவேன்" என்று பெருமையாக சொன்னார் சமையல்காரர்.

"அதெல்லாம் சரி, உமக்கு ரசம் வைக்க தெரியுமா ?" என்றார் திவான்.

 சமையல்க்காரருக்கு சுர்...  என்று கோபம் வந்துவிட்டது!

"இவ்வளவு தின்பண்டங்கள், சமையல் காரியங்களை பண்ணக் கூடியவன் நான்! என்னிடம் போயும் போயும் ரசம் வைக்க தெரியுமா என்று கேட்கிறீர்களே?" என்றார்.

திவானும்,

"ஆமாம் சரியான கேள்வி தான். ரசம் என்பது சரியான படி வைத்தால் தான் அதன் மணம்,குணம், சுவை, காரம் எல்லாம் அப்படி அற்புதமாக இருக்கும். எனவே ஒருத்தன் சரியாக ரசம் வைத்துவிட்டானானால் மற்ற பதார்த்தங்களையும் நன்றாகவே செய்து விடுவான் என்று அர்த்தம்" என்றார்.

"அதெல்லாம் நான் ப்ரமாதமாக வைப்பேன்" என்றார் சமையல்காரர்.

"சும்மா வீட்டில் உள்ள பத்து பேருக்கு சமையல் செய்து விடலாம்! ஆயிரக்கணக்கான பேர் சாப்பிடும் இடத்தில் ரசத்தை அதே சுவையுடன் செய்ய முடியுமா ?" என்றார் சாஸ்திரிகள்.

சமையக்காரர்க்கு இன்னும் ரோஷம் வந்துவிட்டது! 

புதுக்கோட்டையில் அப்போது குடி தண்ணீருக்காக இந்தப் புதுக்குளம் பிரபலமாக இருந்தது. 

“ஆயிரம் பேருக்கென்ன? நான் சொல்கிறபடி செய்து, நான் கேட்கும் படி சரியான அளவில் பொருளை வாங்கி கொடுத்தால்,  நான் இந்த புது குளம் முழுவதுமாக குளத்திலேயே சுவையாக ரசம் வைப்பேன்" என்று துணிச்சலாகச் சொன்னார்.

திவானும் அசரவில்லை ! “,ஓ! அப்படியா? அதையும் பார்ப்போமே.. என்னென்ன செய்ய வேண்டும்?” என்று கேட்டார்.

“அந்தக் குளத்தைச் சுத்தமாக இறைத்துவிட வேண்டும். பதினைந்து நாள் யாரையும் உள்ளே விடக்கூடாது. நான் சொல்லுகிற சாமான்களை வாங்கித் தர வேண்டும். அப்படிச் செய்தால் புதுக்குளத்தில் ரசம் வைத்துத் தருகிறேன்.”

சேஷையா சாஸ்திரியார் உடனடியாக ஏற்றுக் கொண்டார்.குளத்தை இறைக்கச் செய்தார். 

பருப்பு,உப்பு,புளி, மிளகாய், பெருங் காயம் முதலிய சாமான்களைச் சமையற்காரர் சொன்ன அளவில் வாங்கித் தந்தார். 

சமையல்காரரும் அந்தக் குளத்தில் எப்படி அவற்றைச் சேர்க்க வேண்டுமோ அப்படிச் சேர்த்தார். 

 

புதுக்கோட்டையில் நல்ல நாளிலேயே வெயில் மண்டையைப் பிளக்கும். நான் இரண்டு நிமிஷம் நடப்பதற்கே சுருண்டு விட்டேன். அவ்வளவு வெயில்! அது நல்ல கோடைக் காலம். சில காலம் ரசம் நன்றாக வெயிலில் காய்ந்தது. 

பிறகு அதிலிருந்து ரசத்தைக் கொண்டு வந்து திவானிடம் கொடுத்தார்.

திவானும் சுவைத்துப் பார்த்தார். அற்புதமான ரசம்! சமையல்காரரை மனமார பாராட்டிய திவான் அந்த சமையல்காரர் கைக்குத் தங்கத்தில் தோடா (காப்பு) செய்து போட்டார்.

புது குளத்தின் பிரம்மாண்டமான அளவை பார்த்த உடனே இந்த சம்பவம் நினைவுக்கு வந்தது! 

 உடனே பிரமிப்பும் ஏற்பட்டது !

இவ்வளவு பெரிய குளத்தில் ஒருவர் ரசம் வைத்திருக்கிறார் என்றால் அவர் எப்பேர்பட்ட கைதேர்ந்த கலைஞராக இருந்திருப்பார்?

அப்படிப்பட்ட ஒருத்தரை சவாலுக்கு அழைத்து அவர் திறமையை வெளிக் கொண்டு வந்த திவான் 

எப்படிப்பட்ட ஒரு நிர்வாகியாக இருந்திருப்பார் ?

இது போன்ற பல திறமைசாலிகளையும், நிர்வாகத் திறம் கொண்டோரையும் இனி காண்போமா ?  என்ற கேள்வியும் மனத்துள் எழுந்தது!

Article by Aravind Subramanyam

Divinity of Maharaja Swathi Thirunal Ramavarma

 Today, Chitra month's Swati nakshatra.

Today's special is Narasimha Jayanti which should be celebrated according to Nakshatra.

Not only that!

Today is the birthday of Maharaja Swathi Thirunal, who ruled Thiruvananthapuram!

I have written extensively about Swati Thirunal Maharaja in my "Kerala Kathaigal"  series. 

Swati Thirunal Maharaja is mostly known as a musician and learned scholar. But not many knew the divinity within him.

Let's see only two of them today.

- V. Aravind Subramanyam!

Once, a British government official came to Thiruvananthapuram and waited to meet Swati Thirunal Maharaja. His intention was to make some changes in the treaty, which included the King and the Travancore principality.

Swati Thirunal Raja was a very young boy at the time, and by signing this treaty, the king would lose many of his most important powers.

 Not only that, but they will have to pay a lot of money to the British government.

The English officer wondered what knowledge this little boy would have to understand all this. He was a king who could sing hymns. 

He thought that he could easily deceive him.

The king's instinct warned him that the officer had come with some vested interest. 

After praying to Padmanabha Swami and his favourite deity, Sri Narasimha, he left, saying, "I'll see him later."

Almost two weeks have passed. After a fortnight, he asked the English officer to be brought to his durbar.

The English officer was prepared to get the signature of this boy by stealth.

The Maharaja had a seat placed near him and made the officer sit there. 

The Maharaja spoke to him as if nothing had happened.

"What is the reason you came here?" he asked.

The English officer began to speak sweetly, thinking that his plan was going to work.

"You must accept and sign this new treaty," he said.

Meditating on his favourite deity, Narasimha, Swati Thirunal asked, "What?", looking at him intently.

Unable to bear the gaze of the king, the officer fainted there.

"None of our conspiracies will succeed until Swati Thirunal is the king of Travancore," the officer wrote to the British government.

Another incident occurred during the annual festival of the Sri Padmanabhaswamy temple.

After the Aaratu Utsavam at the beach, Padmanabhaswamy was returning to the temple surrounded by 8 decorated elephants. 

The king of Travancore, Padmanabha Dasa, used to walk with a drawn sword in front of the main elephant. King Swati Thirunal was leading the procession.

Then, unexpectedly, one of the elephants that came for the procession started running erratically. The elephant lost control and ran uncontrollably through the crowd. Instrumentalists, torchbearers, and civilians ran around in fear. 

But Swati Thirunal Maharaja, who was leading the procession in front of Padmanabha Swami, was standing like a statue in front of the elephant on which Padmanabha Swami was seated, holding his sword in his hand without moving even a single step. Narasimha Japa was running through his mind.

The mad elephant that was running around came running straight in front of Padmanabhaswami's elephant.

Maharaja was standing still, fixed his sharp gaze on the elephant, and peered through it.

Everything was happening in seconds. Government officials were dumbfounded. People were all panicked. The king did not even move his gaze.

Unexpectedly, the elephant came running, knelt before the king, and bowed down to the ground.

Swati Thirunal Maharaja, who had so much power, presented himself only as a devotee.

The power of Upasana is so secretive. To be protected! It will emerge when necessary.

- V. Aravind Subramanyam

ஸ்வாதி திருநாள் மஹாராஜாவின் உபாஸனை சிறப்பு

இன்று சித்திரை ஸ்வாதி நட்சத்திரப்படி கொண்டாட வேண்டிய நரசிம்ம ஜெயந்தி என்பது இன்றைய சிறப்பு. அது மட்டுமல்ல! திருவனந்தபுரத்தை ஆண்ட மஹாராஜா ஸ்வாதி திருநாள் பிறந்த தினம் இன்று ! ஸ்வாதி திருநாள் மகாராஜா குறித்து எனது கேரள கதைகள் தொடரில் விரிவாக எழுதியிருந்தேன்.

ஸ்வாதித் திருநாள் மகாராஜா ஒரு இசை வல்லுநராகவும் கற்றறிந்த அறிஞராக பெரும்பாலும் அறியப்படுகிறார். ஆனால் அவருக்குள் இருந்த தெய்வீகத்தன்மையை பலரும் அறியவில்லை..

 
அவற்றுள் இரண்டு சம்பவத்தை மட்டும் இன்று பார்ப்போம்.-வி.அரவிந்த் ஸுப்ரமண்யம்!

 
ஒருமுறை ஆங்கிலேய அரசு அதிகாரி ஒருவர் திருவனந்தபுரம் வந்து ஸ்வாதித் திருநாள் மகாராஜா சந்திப்பதற்காக காத்திருந்தார். மன்னருக்கும் திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்துக்கு உட்பட்ட உடன்படிக்கையில் சில மாறுதல்களை செய்ய வேண்டும் என்பது அவரது எண்ணம்.

ஸ்வாதித் திருநாள் ராஜா அப்போது மிகவும் சின்னஞ் சிறுவனாக இருந்தார் இந்த உடன்படிக்கை கையெழுத்திடுவதால் அரசர் தனது மிக முக்கியமான பல அதிகாரங்களை இழந்துவிடுவார். அது மட்டுமில்லாமல் ஆங்கில அரசுக்கு அதிகம் கப்பம் கட்ட வேண்டி இருக்கும். 

இதையெல்லாம் புரிந்து கொள்ளும் அளவுக்கு இந்த சின்னஞ்சிறுவனுக்கு என்ன அறிவு இருக்கப்போகிறது என்று அந்த ஆங்கிலேய அதிகாரி எண்ணினார். சங்கீதம் பாட்டு என்று இருக்கக்கூடிய ஒரு மன்னர் இவர். இவரை எளிதில் நாம் ஏமாற்றி விடலாம் என்று எண்ணினார்.

 

ஏதோ ப்ரச்சனையைக் கொண்டுதான் இவன் வந்திருக்கிறான் என்று மன்னர் ஊகித்தார். பத்மநாப ஸ்வாமியிடமும், தன் இஷ்ட தெய்வமான நரசிம்மரிடமும் ப்ரார்த்தனை செய்து விட்டு, “அவரை பின்னர் சந்திப்போம்” என்று பொதுவாக சொல்லி விட்டார்.

 
கிட்டத்தட்ட இரண்டு வார காலம் கடந்து விட்டது. பதினைந்து நாட்கள் ஆன பிறகு ஆங்கில அதிகாரியை தன் தர்பாருக்கு அழைத்து வரச்சொன்னார்.

 
இன்று எப்படியும் நயவஞ்சகமாக இந்தச் சிறுவனிடம் கையெழுத்து பெற்று விட வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் தயாரானார் ஆங்கில அதிகாரி.

 
தனக்கு அருகில் ஒரு ஆசனத்தை போடச் செய்து அங்கே அவரை அமரச் செய்தார். எதுவுமே நடக்காதது போல் அவர்களிடத்தில் குசலம் விசாரித்துவிட்டு,
“நீங்கள் இங்கு வந்தததற்கான காரணம் என்ன ?” என்று கேட்டார்.

 
ஆங்கில அதிகாரியும் தன்னுடைய திட்டம் பலிக்க போவதை எண்ணி மெதுவாக சொல்ல துவங்கினார்.

 
“நீங்கள் இந்த புதிய உடன்படிக்கையை ஏற்றுக் கொண்டு கையொப்பம் இட வேண்டும்” என்றார்.

 
தன் இஷ்ட தெய்வமான நரசிம்மரை மனதில் த்யானித்து, “என்ன ?” என்பது போல் மன்னர் அவரை ஊடுருவிப் பார்த்தார்.

 
மன்னரின் பார்வையின் வீச்சை தாங்க முடியாத அதிகாரி அங்கேயே மயங்கி விழுந்து விட்டார்.

 
”ஸ்வாதித் திருநாள் திருவிதாங்கூர் சமஸ்தான மன்னராக இருக்கும் வரை நம்முடைய சதித்திட்டங்கள் எதுவும் ஈடேறாது” என்று அந்த அதிகாரி ஆங்கில அரசாங்கத்துக்கு கடிதம் எழுதிவிட்டார்.

 

மற்றொருமுறை பத்மநாபஸ்வாமி கோவிலில் வருடாந்திர உற்சவம் நடந்து கொண்டிருந்தது.

 
கடற்கடற்கரையில் ஆராட்டு உற்சவம் நடைபெற்ற பிறகு, 8 அலங்கரிக்கப்பட்ட யானைகள் சூழ பத்மநாபஸ்வாமி திரும்பி வந்து கொண்டிருந்தார். 

பத்மநாப தாஸரான திருவிதாங்கூர் மன்னர் யானைக்கு முன் உருவிய வாளுடன் நடந்து வருவது வழக்கம். மன்னரான ஸ்வாதித் திருநாள் அப்படி வந்து கொண்டிருந்தார். அப்போது யாரும் எதிர்பாராத விதமாக ஊர்வலத்தில் வந்த ஒரு யானைக்கு மதம் பிடித்து அது தாறுமாறாக ஓட ஆரம்பித்தது. மதம் பிடித்த யானை கட்டுக்கடங்காமல் கூட்டத்தின் நடுவே பாய்ந்தது.

 வாத்தியக்காரர்களும் தீவட்டி பிடித்தவர்களும் பொதுமக்களும் பயந்து அங்குமிங்குமாக ஓடினார்கள். ஆனால் பத்மநாப ஸ்வாமிக்கு முன்பாக ஊர்வலத்தை முன்னெடுத்துக் கொண்டிருந்த ஸ்வாதித் திருநாள் மகாராஜா கையில் பிடித்த வாளைப் பிடித்தபடி தான் இருந்த இடத்தை விட்டு ஒரு அடி அடி கூட நகராமல் பத்மநாப ஸ்வாமி அமர்ந்திருக்கக் கூடிய யானையின் முன்பு சிலை போல நின்று கொண்டிருந்தார். 

மனதுக்குள் நரசிம்ம ஜபம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

 
அங்குமிங்கும் ஓடிய மதம் பிடித்த யானை, நேராக பத்மநாபஸ்வாமியின் யானையின் முன்பு பாய்ந்து வந்தது. இறைவனுக்கு முன்பாக நின்று கொண்டிருந்த மகாராஜாவும் நின்ற இடத்திலேயே நின்றபடி, தன்னுடைய கூர்மையான பார்வையை யானையை நோக்கி செலுத்தி, அதனை ஊடுருவிப் பார்த்தார்.

 
எல்லாம் நொடிகளில் நடந்து கொண்டிருந்தது. 

அரசாங்க அதிகாரிகள் செய்வதறியாது திகைத்தார்கள். மக்கள் எல்லோரும் பதறிப்போனார்கள். மன்னரோ தன் பார்வையைக் கூட நகர்த்தவில்லை.
யாரும் எதிர்பாக்காத விதத்தில், பாய்ந்து ஓடோடி வந்த யானை, மன்னர் முன்பாக மண்டியிட்டு தன் துதிக்கை பூமியில் பட விழுந்து வணங்கியது.

 
இவ்வளவு சக்தி கொண்ட ஸ்வாதி திருநாள் மஹாராஜா தன்னை பக்திமானாக மட்டுமே வெளியே காட்டிக் கொண்டார்.

 
உபாசனா பலம் என்பது அவ்வளவு ரகசியமாக வெளியே தெரியாமல் இருக்கக்கூடியது. காக்கப்பட வேண்டியது! தேவையான சந்தர்ப்பத்தில் தானே அது வெளிப்படும்.

 
- V. அரவிந்த் ஸுப்ரமண்யம்