A commentary on Kirathaashtakam - a lecture given to a closed group of members during a Sastha Preethi....

Though projected as a ferocious deity, the Karunyam of Kiratha Sastha is uncomparable. It has been one of the turning principles of my spiritual life.

One of the primary stuti to this Lord is Kirathaashtakam is in Shardula Vikreedita Chandas.

ஆரிய கேரள வர்மன் - ஒரு வரலாற்று நாயகன் ஐயப்பனின் கதை

ஆரிய கேரள வர்மன் - ஐயப்பனின் கதை 

பக்தர்கள் ஐயப்பனைக் காண சபரிமலைக்கு படையெடுக்கும் நேரம் துவங்கிவிட்டது. (ஐயப்ப சீசன் என்கிற வார்த்தையை நான் ஒப்புக்கொள்வதில்லை. இறைபக்தி என்பது எப்போதும் மனதில் இறைவனை எண்ணுவது; அது என்ன குற்றால சீசனா? வருடத்தில் சில நாட்கள் மட்டும் இருப்பதற்கு)

விரத முறைகளை ஒழுங்காக கடைபிடிக்கிறார்களா இல்லையா என்பதையெல்லாம் தாண்டி, சபரிமலையின் தாக்கத்தில் உண்டான நன்மைகள் பலப்பல! ஆனால் மிக சௌகர்யமாக மறக்கப்பட்ட ஒரு நபர் ஐயப்பன் ! ஆம் ! நீங்கள் நினைக்கும் சுவாமி ஐயப்பன் இல்லை. அவர் வேறு! அதே கடவுளின் பெயரில் பின்னாளில் வாழ்ந்து சபரிமலையை இன்று நமக்கு மீட்டுக் கொடுத்த ஒரு மாவீரன், ஒரு யோகி உண்டு; அவரும் ஐயப்பன் தான். சபரிமலைக்குச் செல்லும் ஒவ்வொரு பக்தனும் அறிந்திருக்க வேண்டிய வரலாறு இது.

மீண்டும் சொல்கிறேன்... இவர் நாம் முன்னரே கேட்டுள்ள மணிகண்டன் இல்லை. மணிகண்டனின் காலம் ரொம்பவும் முற்பட்டது. ஐயப்பன் வரலாற்று நாயகன். காலச்சுழற்சியில் காணமல் போய், மிக சமீபகாலத்தில் சில ஆராய்ச்சியாளர்களால் கண்டெடுக்கப்பட்டவர். இன்று நமக்கு சபரிமலை தர்ம சாஸ்தா கோவில் மீண்டும் கிடைப்பதற்கு காரணமானவர். பலருக்கும் இவரைப்பற்றி அதிகம் தெரியாது.

கதையை கவனமாக படியுங்கள்... இந்த வரலாற்றில் காணப்படும் வாவரைத்தான் புராதனமான வரலாற்றில் இணைத்து குழப்பி விட்டது புரியும்.

பலகாலமாக நான் செய்து கொண்டிருக்கும் ஆராய்ச்சியின் விளைவாக கண்டறிந்த உண்மைகளை, ஐயப்பனை - ஆர்ய கேரள வர்மனை இங்கு பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

பக்தபரிபாலனின் பாத ஸ்மரணத்துடன்

V. அரவிந்த் சுப்ரமண்யம்

------------------------

சபரிமலை தர்ம சாஸ்தா

சாஸ்தா வழிபாடு என்பது பாரத தேசத்தில் மிகத் தொன்மையான ஒன்று. தென்னகத்தில், குறிப்பாக தமிழகத்திலும் மலையாள தேசத்திலும் அது இன்னும் ஆழமாக வேரூன்றி இருக்கிறது. சுமார் 2000 ஆண்டுகள் பழமையான சாஸ்தா கோவில்கள் இங்கு சர்வ சாதாரணம்; ஹரிஹரபுத்திரன் என்று புராணங்கள் குறிப்பிடும் இந்த பரம்பொருள், ஒரு தெய்வீக லீலையின் காரணமாக "மணிகண்டன்" என்ற பெயருடன் பூமியில் தோன்றி, பாண்டிய மன்னனால் கண்டெடுக்கப்பட்டு, வளர்க்கப்பட்டு, பாண்டிமாதேவியின் தலைவலிக்காக புலிப்பால் கொண்டுவர காட்டுக்குச் சென்று, மஹிஷி எனும் அரக்கியை வதைத்து, புலிக்கூட்டங்களை கூட்டி வந்து, இறுதியாக சபரிமலை எனுமிடத்தில் யோக பீடத்தில் அமர்கிறார்.

இது ஓர் புராண நிகழ்வு; இதன் பின்னர் சபரிமலையில் கோவில் கொண்ட தர்மசாஸ்தாவை மக்கள் பயபக்தியுடன் வழிபட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

பந்தளம் அரச வம்சம்

இப்படியாக பன்னெடுங்காலம் உருண்டோடிய காலத்தில் பந்தளம் (பத்ம தளம்) ராஜ வம்சம் கி.பி. 904 -ல் உருவானது. மதுரையில் நிலை கொண்ட பாண்டிய அரசர்கள், சோழர்கள் மற்றும் பல எதிரிகளின் தாக்குதல்களால் சிதறுண்டு, அதில் ஒரு பகுதி, தங்கள் ராஜ்ய விசுவாசிகள் வலுவாக இருந்த தென்பாண்டி - கேரள எல்லைகளில் குடியேறினார்கள்.

பந்தளம் அரண்மனையில்
கட்டுரை ஆசிரியர் அரவிந்த் ஸுப்ரமண்யம்

செங்கோட்டை, இலத்தூர், பூஞ்சார், பந்தளம் ஆகிய இடங்களில் பாண்டிய ராஜ வம்சம் குடியேறியது. தங்கள் பாண்டிய வம்ச திலகமாக விளங்கிய சபரிமலை சாஸ்தாவையே அண்டி ஒரு கிளை உருவானது. பத்து பகுதிகளை உள்ளடக்கிய ராஜ்ஜியமாக அது விளங்கியதால், பத்து தாமரை இதழ்களை உருவகித்து, பத்ம தளம் என்ற பெயர் அதற்கு விளங்கியது. இதுவே பின்னாளில் பந்தளம் என்றானது.

சபரிமலை சாஸ்தாவைப் போற்றி உருவான பாண்டிய ராஜ பரம்பரை நாளடைவில் பந்தள ராஜ வம்சம் என்றே அறியலாயிற்று.

இதன் பின்னரே நான் குறிப்பிட்ட சுவாரஸ்யமான திருப்பங்களும், மர்மங்களும் அரங்கேறலாயிற்று.

சபரிமலைக் கோவிலின் அழிவு

பத்தாம் நூற்றாண்டு சமயத்தில் தென் தமிழக கேரளப் பகுதிகளில் குழப்பான சூழ்நிலையே விளங்கியது. சபரிமலை, அச்சன்கோவில் பகுதிகளே அன்றையெ தமிழக - கேரள எல்லைப்பகுதியாகவும், வியாபாரிகள் செல்லும் முக்கியமான வழியாகவும் இருந்தது. ஆனால் அங்கிருந்த மக்களெல்லாம் உதயணன் என்றொரு கொள்ளையனை பயந்து வாழவேண்டிய நிலை உருவானது. எல்லைப்பகுதிகளைக் கடக்கும் மக்களை தாக்கி கொலை கொள்ளைகளை சர்வசாதாரணமாக நடத்தி வந்தான் உதயணன். அவனுக்கென ஒரு கொள்ளைக் கூட்டமும் உருவானது. தமிழக எல்லையில் தொடங்கிய அவனது கொட்டம், மெல்ல மெல்ல கேரளத்துக்குள் புகுந்து, தலைப்பாறை, இஞ்சிப்பாறை, கரிமலை என பந்தளத்தின் காடுகளில் கோட்டையை கட்டிக் கொண்டு காட்டரசனாக வாழுமளவுக்கு முன்னேறியது.

சுற்றியுள்ள கிராமங்களை அவ்வப்போது தாக்கி கொள்ளையிடுவது வாடிக்கையானது. சபரிமலை தர்மசாஸ்தா கோவில் - அப்போது தமிழக - கேரள பக்தர்கள் இருசாராரும் வந்து வழிபடும் கோவிலாகவும், வியாபாரிகள் தமிழகத்திலிருந்து கேரளம் செல்லும் பாதையாகவும் விளங்கியது. வெற்றி போதை தலைக்கேறிய உதயணன், சபரிமலையிலும் தன் வெறியாட்டத்தை நடத்தி கோவிலைக் கொள்ளையிட்டான். அதனை தடுக்க வந்த நம்பூதிரியையும் கொன்று, சாஸ்தா விக்ரஹத்தையும் உடைத்து நொறுக்குகிறான். வெறி தலைக்கேற, கோவிலையும் தீக்கிரையாக்குகிறான்.

இந்த சமயத்தில் அங்கே இல்லாமல் வெளியே போயிருந்த அந்த பூஜாரியின் மகன் ஜயந்தன் நம்பூதிரி அங்கே திரும்பி வருவதற்குள் எல்லாம் முடிந்து விடுகிறது. இந்த கொடூர சம்பவங்களைக் கண்டு கொதித்த ஜயந்தன், உதயணனை பழிவாங்கவும், மீண்டும் சபரிமலைக் கோவிலை உருவாக்கவும் சபதம் மேற்கொண்டான்.

தன் சபதத்தை நிறைவேற்ற போர்க்கலைகளை வெறியுடன் கற்றறிந்தான் ஜயந்தன். சுற்றியுள்ள பல சிற்றரசர்களையும், ஜமீந்தார்களையும் கண்டு உதயணனின் கொட்டத்தை அடக்க படைகளை கொடுத்து உதவுமாறு வேண்டினான். ஆனால் உதயணனுக்கு பயந்து யாரும் அவனுக்கு உதவ முன்வரவில்லை. இதனால் மனமுடைந்த ஜயந்தன், யாராலும் எளிதில் அடைய முடியாத, பொன்னம்பல மேடு பகுதியில் ஒரு குகையில் வசிக்கலானான். மனிதர்கள் கைவிட்டு விட்ட நிலையில் தன் முயற்சிக்கு உதவ வேண்டி சாஸ்தாவை நோக்கி தவமிருந்தான்.

இளவரசியை கடத்தல்

சபரிமலை கோவிலையே தரைமட்டம் ஆக்கிவிட்டதனால் தலைகால் புரியாத உதயணன், தன்னைத் தானே ஒரு அரசன் என்று கருதிக் கொண்டான். ஒரு முறை பந்தளம் பகுதிக்கு வந்த அவன், அந்நாட்டி இளவரசியைக் கண்டான்; இளவரசியை மணந்து கொண்டால், வெறும் கொள்ளைக்கூட்டத் தலைவனான தான், அரச பரம்பரையில் இணையலாம் என்ற எண்ணத்தில் இளவரசியை பெண் கேட்டு ஆள் அனுப்பினான். ஆனால் பந்தள மன்னர் அதனை கௌரவமாக மறுத்து விட்டார். இதனால் அவமானமுற்ற உதயணன், அரண்மனையைத் தாக்கி, இளவரசியையும் கடத்திக் கொண்டு சென்று விட்டான். அவளை கரிமலையில் உள்ள தன் கோட்டையில் சிறை வைத்து, ஒரு மாதத்துக்குள் மனத்தை மாற்றிக் கொள்ளும்படி கெடுவைக்கிறான்.

இந்நிலையில், சிறைபட்டிருந்த இளவரசியில் கனவில் தர்மசாஸ்தா தோன்றி, கவலைப்பட வேண்டாம் என்று அறிவுறுத்துகிறார். அதே சமயம் பொன்னம்பல மேட்டில் தங்கியிருந்த ஜயந்தனின் கனவிலும் தோன்றி, இளவரசியைக் காப்பாறுமாறும், அதன் பின்னர் தனது சக்தியே அவனுக்கு மகனாக தோன்றி அவன் லட்சியத்தை நிறைவேற்றும் என்றும் கூறுகிறார்.

இந்த கொள்ளைக் கூட்டம் அசந்திருந்த நேரம் பார்த்து திடீரென தாக்குகிறான் ஜயந்தன். போர்க்கலையில் வல்லவனான ஜயந்தன் எளிதில் இளவரசியை காப்பாற்றிக் கூட்டிச் செல்கிறான். ஆனால் 21 நாட்கள் காணாமல் போன ஒரு பெண்ணை, இறந்தவளாகக் கருதி அரண்மனையில் இறுதி சடங்குகளை முடித்து விடுகிறார்கள். வேறு வழியில்லாத ஜயந்தன், தானே அவளை மணந்து கொண்டு, யாராலும் அடையாளம் காண முடியாத காட்டுப் பகுதியில்(இன்றைய பொன்னம்பலமேடு) வசிக்கிறார்கள். கடும் தவமும், த்யானமும் கொண்ட தம்பதிகளின் மனதில் எப்போதும் ஒரே எண்ணம் தான். உதயணனை அழித்து, சபரிமலைக் கோவிலை மீண்டும் உண்டாக்கும்படியான ஒரு மகனை அளிக்கும்படி தர்மசாஸ்தாவை வேண்டியபடியே இருந்தார்கள்.

ஆர்யனின் பிறப்பு

விரைவில் இளவரசி கருவுற்றாள். மிகச் சரியாக 14-01-1095ம் ஆண்டு அவர்களுக்கு ஒரு ஆண்குழந்தை பிறந்தது. சபரிமலை ஐயப்பனின் அருளால் பிறந்த குழந்தை என்பதனால், அக்குழந்தைக்கு "ஆர்யன்" என்ற பெயர் சூட்டினார்கள். (ஆர்யன் என்பது சாஸ்தாவின் நான்கு முக்கியமான பெயர்களில் ஒன்று; மரியாதைக்குரியவன் என்று பொருள்). தன் லட்சியத்தை நிறைவேற்றப் போகும் தவப்புதல்வன் என்ற எண்ணத்தில் ஜயந்தன், மிகச்சிறிய வயதிலேயே தன் மகனுக்கு ஆன்மீகம், அரசியலோடு, போர்க்கலைகளையும் கற்றுக் கொடுத்தான். ஆச்சர்யப்படும் விதத்தில், பாலகனான அச்சிறுவன் ஆன்மீக அறிவில் அபரிமிதமான ஞானத்துடனும், அதே சமயம் சண்டைப்பயிற்சியில் வெல்ல முடியாத வீரனாகவும் விளங்கினான். ஆர்யன் ஒரு சாமான்ய பிறவியல்ல என்பதை அவன் தாய் தந்தையர் வெகு விரைவில் உணர்ந்து கொண்டார்கள்.

இனியும் அவனை இந்த காட்டில் வைத்திருப்பது சரியாகாது என்று முடுவெடுத்த ஜயந்தன், பந்தள மன்னனுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதி, ஆர்யனை அரண்மனைக்கு அனுப்பி வைத்தான். ஆர்யனின் மாமனான பந்தள மன்னன், கடிதத்தில் வாயிலாக எல்லா உண்மைகளையும் அறிந்தான். இறந்து விட்டதாக கருதிய தன் சகோதரி இன்னும் உயிருடன் இருப்பதையும், அவள் பிள்ளை கண்முன் வந்திருப்பதையும் கண்டு பெரு மகிழ்ச்சி கொண்டான். ஆர்யனின் தோற்றப் பொலிவே அபாரமாக இருந்தது; யாருக்கும் அவன் சிறுவன் என்ற எண்ணமே தோன்றவில்லை. மாறாக மரியாதையே ஏற்பட்டது. அரண்மனையிலேயே தங்கிய ஆர்யன், அரண்மனை வீரர்களையும் மல்லர்களையும் சர்வசாதாரணமாக வென்றது மன்னரிடத்தில் பெரும் மகிழ்ச்சியை உண்டாக்கியது. தன் படையின் முக்கியமான தலைமைப் பொறுப்பினை ஆர்யனுக்குக் கொடுத்தான் மன்னன்.

ஆர்யன் - கேரள வர்மன் 

அரண்மனையின் வளர்ந்து வந்த ஆர்யன், தன் செயற்கரிய செயல்களால் அனைவர் மனத்தையும் வென்று விட்டான். அரசனும், தனக்கு பிறகு பந்தள நாட்டை ஆளும் தகுதி ஆர்யனுக்கே உள்ளது என முடிவு செய்து, அவனையே இளவரசனாக அடையாளம் காட்டினான். அரச ப்ரதிநிதியாக நாட்டை ஆளும் பொறுப்பையும் அனைத்து அதிகாரங்களையும் ஆர்யனுக்கே அளித்தான். அத்துடன் அரச அதிகாரம் கொண்டவன் என்ற முறையில் "கேரள வர்மன்" என்ற அரச பட்டத்தையும் அளித்து, "ஆர்ய கேரள வர்மன்" என்று போற்றினான். மக்கள் அனைவருக்கும் எளியனாக விளங்கிய ஆர்யனை, எல்லோரும் ஐயன் - ஐயப்பன் என்றே செல்லமாகவும், மரியாதையாகவும் அழைத்தார்கள். (இது ஏற்கனவே சபரிமலையில் உள்ள தர்மசாஸ்தாவின் மற்றொரு பெயர்தான். அந்த காலகட்டத்தில் ஐயப்பன் என்பது ஒரு செல்லப்பெயர்)

அரசாட்சியில் முழுமையாக ஈடுபட்டு நாட்டை செம்மை படுத்திய ஐயப்பன், அவ்வப்போது சபரிமலைக் காட்டுக்குத் தனிமையை நாடிச் சென்று, தன் பிறவியின் லட்சியத்தை எண்ணி த்யானம் செய்து பொழுதை கழிக்கலானார்.

ஆபத்தில் காப்போன்

பாண்டிய அரச பரம்பரையின் மற்றொரு கிளை வம்சமான பூஞ்சாறு ராஜ்ய வம்சத்து அரசனான மானவிக்ரம பாண்டியன், வண்டிப்பெரியாறு வனப்பகுதிக்கு வந்த போது, உதயணனின் படை மானவிக்ரமனைச் சூழ்ந்து கொண்டது. தன்னால் ஆனமட்டும் போராடிய மானவிக்ரமன், ஒரு கட்டத்தில் ஏதும் செய்ய முடியாமல், மீனாட்சியம்மனை வேண்டி நின்றான். வெகு விரைவிலேயே, அவன் வேண்டுதல் பலித்ததைப் போல ஒரு இளைஞர் யானை மேல் வந்து கொண்டிருந்தார். வனத்தில் திரிந்து கொண்டிருந்த காட்டானை ஒன்றை அடக்கி அதன் மேல் வந்து கொண்டிருந்தது -  ஐயப்பன் தான். தன் அநாயாசமான போர் திறமையால் கொள்ளையர்களை விரட்டியடித்த ஐயப்பன், மானவிக்ரமனை காப்பாற்றினார். மீண்டும் தைரியமாக அரண்மனைக்கு செல்லும்படி கூறிய ஐயப்பன், அரசனுக்கு துணையாக, தன் ப்ரதிநிதியாக ஒரு பிரம்பு- வடியை கொடுத்து அனுப்பினார்.  (இன்றும் பூஞ்சாறு ராஜ வம்சம் இதனை ஒரு பொக்கிஷமாக காப்பாற்றுகிறார்கள்)

இப்படியாக பதினான்கு வயதுக்குள் ஐயப்பன் தான் ஒரு போர்வீரனாகவும், யோகியாகவும் விளங்கி தான் சாதாரணமான மனிதனல்ல என்று உணர்த்திவிட்டார். எனவே தன் பிறவி லட்சியத்தை நிறைவேற்ற வேளை வந்துவிட்டதை உணர்ந்தார். உதயணனை அழிக்கவும், சபரிமலை கோவிலை மீண்டும் உருவாக்கவும் - பந்தளத்தின் படைபலம் போதாது; எனவே பெரும் படை ஒன்றை உருவாக்கத் திட்டமிட்டார் ஐயப்பன். நாட்டின் குடிமக்கள் அனைவரும் வீட்டிற்கு ஒருவரை போருக்கு அனுப்ப அறைகூவல் விடுத்தார்.

லட்சியம்

ஐயப்பனின் லட்சியம் மிகத் தெளிவாக இருந்தது:

- உதயணனின் அட்டூழியங்களுக்கு முடிவு கட்டுவது;

- மக்களுக்கு நிம்மதியான வாழ்வினை அளிப்பது;

- எரிந்து போன சபரிமலைக் கோவிலை மீண்டும் உருவாக்குவது.

இதற்காக அண்டை நாடுகளுக்கும் சென்று ஐயப்பன் படை திரட்ட முடிவு செய்தார். காயங்குளம், அம்பலப்புழை, சேர்த்தலை, ஆலங்காடு போன்ற கேரளப் பகுதிகளுக்கு மட்டுமல்லாமல், தமிழகத்தின் பாண்டிய நாட்டின் உதவியையும் வேண்டி ஐயப்பன் பயணம் செய்ய திட்டமிட்டார்.

முதன் முதலில் ஐயப்பன் காயங்குளம் அரண்மனைக்கு சென்றார். காயங்குளம் அரசர், தான் தினம் தினம் கேள்விப்படும் தெய்வப்பிறவியை நேரில் கண்ட மகிழ்ச்சியில் மெய்மறந்து நின்றார். தன்னால் இயன்ற எல்லா உதவிகளையும் செய்வதாக வாக்களித்தார் மன்னர். காயங்குளம் ராஜ்யத்திலிருந்த பல களரி வீரர்களையும், போர் வீரர்களையும் கொண்டு ஐயப்பன் ஒரு போர்ப்படையை தயாராக்கினார்.

படை பலம்

ஐயப்பன் காயங்குளத்திலிருந்து கிளம்புமுன்பே ஒரு தூதன் வந்து, கடல் கொள்ளையனான வாவர் என்பவனின் தொல்லைகளைப் பற்றி எடுத்துரைத்தான். இதனைக் கேட்டு மகிழ்ந்த ஐயப்பன், உற்சாகமாக போருக்கு கிளம்பினார். முல்லசேரி என்ற குடும்பத்தின் தலைவனாக விளங்கிய கார்னவர்(தலைவர்), காயங்குளத்தின் மந்திரியாகவும் விளங்கிய அவர் ஐயப்பனுக்கு துணையாக புறப்பட்டர். நடந்த சண்டையில் வாவரை வென்றார் ஐயப்பன். வாவரின் உடலை மட்டுமல்லாமல் உள்ளத்தையும் வென்றது ஐயப்பனின் பண்பு. வாவரை நல்வழிப்படுத்தி தன் சீடனாகவும், தோழனாகவும் ஏற்ற ஐயப்பன், வெகு விரைவில் படைகளை திரட்டலானார். 

புல்லுக்குளங்கரா என்ற இடத்தில் தன் முதல் போர்ப்படை கூட்டத்தை கூட்டி, படை வீரர்களிடையே சொற்பொழிவாற்றினார். (இந்த இடமும் இன்னும் இருக்கிறது)

இதே போல அம்பலப்புழை சேர்த்தலை போன்ற ஊர்களிலும் படைகலை திரட்டினார். நாட்டில் எங்கெங்கு சிறந்த வீரர்கள் இருக்கிறார்களோ, அவர்களெல்லாம் ஐயப்பனுக்கு கட்டுப்பட்டு வந்தார்கள். மலைகளில் புகுந்து தாக்குவதில் வல்லவனான கடுத்தன் என்ற வீரனிடம்  ஐயப்பனின் பார்வை பட்டது. பலமுறை உதயணனைத் தாக்கி, சிறைபட்ட பல மன்னர்களை மீட்டுள்ள கடுத்தனை தன் லட்சியத்துக்கு துணையாக அழைத்தார் ஐயப்பன். 

அதே போல வில் வித்தையில் சிறந்து விளங்கிய ராமன் - க்ருஷ்ணன் என்ற இருவரும் (தலைப்பாறை வில்லன் - மல்லன்) ஐயப்பனுக்கு துணை நின்றார்கள்.

யுத்த ஆயத்தம்

சேர்த்தலை எனும் ஊருக்கு வந்த ஐயப்பன், அங்கே களரி எனும் யுத்தப்பயிற்சி தந்த சிறப்பன்சிறா மூப்பன் என்பவரை சந்தித்து அவரது ஆதரவையும் பெற்றார். மூப்பனின் மகள், கட்டிளம் காளையான ஐயப்பன் மேல் காதல் கொண்டாள். இதனை அறிந்த ஐயப்பன் அவளிடம் தன் வாழ்கை லட்சியத்தை எடுத்துரைத்து அவள் மனதை மாற்றினார். யோகியான ஐயப்பனின் அறிவுரை அவளை ஆன்மீக ரீதியாக பக்குவப்படுத்தியது. இதற்கிடையில் ஐயப்பனின் படைபலம் பெருகிக்கொண்டே வந்தது.

உதயணனுக்கு எதிராக, ஐயப்பன் தன் படைகள் முழுவதையும் எருமேலியை நோக்கி திரட்டினார். எருமேலியிலிருந்து வாவரின் தலைமையில் முதல் தாக்குதல் துவங்கியது. ஆனால் து எதிர்பார்த்த வெற்றியை பெறவில்லை. இதனால் ஆத்திரம் அடைந்த உதயணன் மூப்பனின் பெண்ணை தந்திரமாக கடத்திக் கொன்றுவிட்டான். உடனடியாக தன் படைகள் முழுவதையும் திரட்டிய ஐயப்பன், படைவீரர்கள் அனைவருக்கும் எருமேலி முதல் சபர்மலை வரையிலான மலைகளின் மகத்துவத்தை உரைத்தார். முறையான விரத அனுஷ்டானம் இல்லாமல் சாஸ்தாவின் பூங்காவனத்துக்குள் செல்லக் கூடாது என கட்டளையிட்டார்.

ஐயப்பனின் கட்டளைப்படி படைவீரர்கள் அனைவரும் 56 நாட்கள் கடுமையான விரதம் மேற்கொண்டார்கள். இதன் பின்னர் அனைவரும் மீண்டும் எருமேலியில் கூடினார்கள். தங்கள் வெற்றிக்காக கிராத சாஸ்தாவை வழிபட்ட ஐயப்பன், போர்ப்படைகளை வழிநடத்தலானார். தாக்குதல் குறித்து யாருக்கும் சந்தேகம் வராமல் இருக்க, காட்டுவாசிகளைப் போல வேடமிட்டு யாவரும் செல்லலானார்கள். (இன்றைய பேட்டை துள்ளல்; அன்று கடைசியாக வந்த ஆலக்காட்டு படையின் நினைவாக இன்றும் ஆலங்காட்டு பேட்டை துள்ளலே கடைசி பேட்டை துள்ளல்)

உதயணனைத் தாக்கும் முன்பு போர்ப்படைகளை மூன்றாக பிரித்தார் ஐயப்பன்.

1. ஆலக்காட்டு படைகளை வாவரின் தலைமையிலும்

2. அம்பலப்புழை படைகளை கடுத்தனின் தலைமையிலும்

3. பந்தளப்படைகளை வில்லன் - மல்லன் இருவரின் தலைமையிலும் அணிவகுத்தார்.

மூன்று படைகளுக்கும் தலைமைப் பொறுப்பை ஐயப்பன் தானே ஏற்றார். உதயணனின் இருப்பிடத்தை கிழக்கு, வடக்கு தெற்கு என மூன்று பக்கங்களிலிருந்தும் வளைக்கலானார்கள்.

லட்சியம் வென்றது

எருமேலியிலிருந்து பூங்காவனத்துக்குள் நுழைந்தது முதலாகவே ஐயப்பன் முற்றிலும் வேறொரு நபராக காட்சியளித்தார். அவரது தோற்றமே மிகப் பொலிவுடன் காணப்பட்டது; முகத்தில் ஒரு மெல்லிய புன்னகை தவழ  மிக அமைதியான கோலத்துடன், அதே சமயம் ஆனந்தக் கோலத்துடன் முன்னேறினார். ஐயப்பன் ஒரு ஆயுதத்தையும் கையால் கூட தொடவில்லை; அவர் முன்னேற முன்னேற அவரைத் தொடர்ந்து சென்ற படைகளும் எதிரிகளை எளிதாக வீழ்த்தி வெற்றிகளைக் குவித்த வண்ணம் முன்னேறியது. 

உதயணனின் கொள்ளைப்படைகளின் கூடாரமாக இருந்த இஞ்சிப்பாறை, கரிமலை, உடும்பாறை ஆகியவை வெகுவிரைவிலேயே ஐயப்பன் படையின் வசமானது. 

ஐயப்பனின் வீராவேசமான படைகளுக்கு முன் உதயணனின் படைகளால் நிற்கவே முடியவில்லை. ஐயப்பனின் படை வெகு வேகமாக முன்னேறி உதயணனின் படைகளை தவிடுபொடியாக்கியது. இறுதியாக கரிமலைக் கோட்டையில் தஞ்சம் புகுந்தான் உதயணன். கடுமையானதொரு யுத்தத்துக்குப் பிறகு கடுத்தன் ஆக்ரோஷமாக முன்னேறி உதயணனின் கழுத்தை வெட்டி வீழ்த்தினான். ஐயப்பனின் லட்சியம் நிறைவேறியது. 

பல்லாண்டுகால போராட்டத்தின் வெற்றிக்குப்பிறகு படைகள் முழுவதும் ஆனந்தமாக பம்பையாற்றங்கரையில் கூடினார்கள். ஐயப்பன் அங்கு, போரில் இறந்த அனைவருக்கும் இறுதிச்சடங்குகள் செய்து தர்ப்பணம் செய்யச் சொன்னார். எதிரியே ஆனாலும், உதயணனின் ஆட்களுக்கும் தர்ப்பணம் செய்யப்பட்டது.

மேற்கொண்டு படைகள் அனைவரும் நீலிமலையைக் கடந்து செல்லத்துவங்கினார்கள். அப்போது அனைவரையும் நிறுத்திய ஐயப்பன், ஆலயப்பகுதிக்குள் ஆயுதங்களை எடுத்துச் செல்லக் கூடாது எனக்கூறி, அம்பு, கத்தி, கதை என எல்லா ஆயுதங்களையும் ஓர் ஆலமரத்தின் கீழே வைத்துவிடச் சொன்னார். (பண்டைய சரங்குத்தி ஆல்)

வீர விளையாட்டின் முடிவு

பந்தளம் அரண்மனையில்
கட்டுரை ஆசிரியர்
அரவிந்த் ஸுப்ரமண்யம்

பின்னர் ஐயப்பனும் மற்ற படை வீரர்களும் சபரிமலை கோவிலுக்குச் சென்றார்கள். அங்கே அவரது தந்தை ஜயந்தனும் மற்றவர்களும் புதிய விக்ரஹத்துடன் காத்திருந்தார்கள். சபரிமலையை அடைந்ததும் ஐயப்பன் உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் பூரண மௌனத்தில் ஆழ்ந்திருந்தார். ஆலய நிர்மாணம் முடிந்து ப்ரதிஷ்டைக்கு தயாராகும் வரை ஐயப்பன் ஓரிடத்தில் அமர்ந்து த்யானத்தில் ஆழ்ந்திருந்தார்(இன்றைய மணிமண்டபம்) தனுர்மாதம் (கார்த்திகை) முடிந்து தைமாதம் துவங்கும் வேளையில் புதிய விக்ரஹம் ப்ரதிஷ்டை செய்ய வேளை குறிக்கப்பட்டது. புதிய ப்ரதிஷ்டையை ஐயப்பன் தானே தன் கையால் நடத்தினார்.  பக்தர்கள் பரவசத்துடன் இதனை தரிசித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில், பொன்னம்பல மேட்டில் ஓர் ஒளி தோன்றியது. மறு கணம், ஆலயத்துள்  ஆர்ய கேரள வர்மனைக் காணவில்லை. இத்தனை நாள் தங்களுடன் இருந்த தங்கள் அன்புள்ள, பாசமுள்ள, கருணையுள்ள இளவரசன்  -ஆர்யன் ஐயப்பன்- சாக்ஷாத் அந்த ஐயப்பனே ! என்று உணர்ந்து மெய்மறந்து சரண கோஷம் செய்தார்கள். 

பந்தளம் ராஜ வம்சம், பூஞ்சார் அரண்மனை, மற்ற பல குடும்பங்கள் இன்றும் இந்த வரலாற்றுக்கு சான்றாக இருக்கிறார்கள். பல பொருட்களும், இடங்களும், பாடல்களும் இன்னும் கண்முன் இருக்கத்தான் செய்கிறது. 

ஸ்வாமியே சரணம் ஐயப்பா !!!

ஸ்வாமியே சரணம் ஐயப்பா !!!

ஐயப்பன் பயன்படுத்திய வாள், 
புத்தன் வீடு எருமேலி 

ஐயப்பன் பூஜை செய்த 
விக்ரகங்கள் 
பந்தளம் அரண்மனை

ஐயப்பன் களரி பயின்ற 
சிறப்பன் சிரா, சேர்த்தலை 

ஸ்வாமியே சரணம் ஐயப்பா !!!

The story of Ayyappan - Arya Kerala Varman

Ive made a detailed research, spent many hours and labour and written this article... And the materials are copyright protected ! Please share only after Written permission.


The story of Ayyappan - Arya Kerala Varman

At Pandalam Palace

One of the most conveniently forgotten fact about Sabarimala -  is about Ayyappan !!! Yes !!! Not the Ayyappan you are thinking about, but a wonderful historic legend to be known by everydevotee who goes to Sabarimala.

Ayyappan ? Understand he is not the well known Manikantan. He was a forgotten hero (until very recently) in the annals of the Temple History. He is the actual reason for us to get back our Sastha Temple at Sabarimala. We did not know much about him. In this article, I would like to present the story of Aryan Kerala Varman that I collected from some sources.

--- 

Bhaktaparipala Paada Renu

V.Aravind Subramanyam

Sabarimala Sastha

Worshipping Lord Sastha with His consorts has been in vogue in Tamil Nadu and Kerala from time immemorial. In various puranas it is said that Lord Hariharaputhra was born to Shiva and Mohini (Vishnu). He materialised himself the shape of a tiny child called "MANIKANTA" on the banks of Holy River Pambha, brought up by Pandiya King, healed the deaf and dumb boy of HIS Guru, gone to the dense forests as per evil designs of His stepmother, slained Demoness Mahishi, brought leopard milk for His step-mother and took to yoga at Sabari Hills.

From that day the temple of Sabarimala Dharma Sastha was worshipped by everyone with great devotion and reverence... 

Pandalam Dynasty

The Pandalam kingdom had its beginning around 904 AD when a scion of the declining Paandya kingdom of Madurai in Tamil Nadu took refuge in Kerala when attacked by the Cholas, and established the Kingdom of Pandalam. The Sasta shrine at Sabarimala had been there from time immemorial as the guardian deity of the people and rulers in and around forest area. When Pandalam dynasty was established the then king accepted the Sasta at Sabarimala as his family deity and ruled the newly formed principality as a devotee of Sasta

This story thereafter, is really interesting and to some extent mysterious too.

Destruction of Sabarimala Temple and the Settling of scores

Around tenth century - anarchy prevailed in those days in Kerala. People around Pandalam lived in perpetual fear of attack by Udayanan, and his gangsters who committed dacoit and murder. Udayanan, had come with his hordes from Tamil regions beyond the borders and dominated the regions of Kerala. Udayanan built up many fortresses on the mountain of Talappara, Inchippara and Karimala in the forests of Pandalam. The temple of Sabarimala where Dharma Sastha was worshipped from the very ancient past was on the route - a highway between Tamilnadu and Kerala, along which the merchants have traveled. Udayanan used to plunder wealth from the travelers and the villages nearby. This amount of success made Uadayanan so brutal, that he attacked the Dharmasasta Temple at Sabarimala. Udayanan and his hordes plundered this temple, destroyed it and broke the idol of Dharma Sastha into pieces. They also murdered the priest so that it would not be possible to conduct poojas there. The son of the priest escaped. He wandered amidst the mountain ranges awaiting an opportunity to wreak the vengeance up on Udayanan. Jayanthan, son of the priest, distressed by the gruesome murder of his father,decided to take revenge by killing Udayanan and his band, and to rebuild and consecrate Sastha temple at Sabari Hills.

He continued his education with vengeance and became a Master of all forms of warfare, he then went to the Kings of various states and asked for help in defeating Udayan. The Kings were very impressed by his valour but nobody was ready to help him and bear the brunt of Udayan. This attitude of the kings disappointed Jayanathan and he went to Ponnambalammedu and started performing penance to please Lord Sasta.

Abduction of the Princess

Udayanan in one of his marauding expeditions reached up to the Kingdom of Pandalam. He saw the princess of Pandalam and wished to make her his consort, he sent the marriage proposal to the King, which was respectfully refused by the King. Enraged by the King’s denial he attacked the palace, plundered it and abducted a princess. Uadayanan dumped her into a dark prison and gave her one month to make up her mind or face demise. That night Lord Sastha appeared in her dream and informed that she will be soon rescued and Lord himself will take birth as her son. Concurrently Lord also appeared in the dream of Jayanathan who was at Ponambalammedu and instructed him to rescue the Princess and marry her so that he could take birth as their Son. While the burglars with their booty were traveling through the mountain routes, the son of the priest made a lightning attack on them and set the princess free. Since she was missing for more than 21 days from the palace, the royal family considered her to be dead and performed all her last rites. So Jayanthan eventually married the princess and they settled in an inaccessible forest region (near the present Ponnambalamedu), engaging in intense austerities and meditation. They earnestly prayed to Lord Dharma Saastha for a son who would be able to fight Udayanan, destroy him and liberate Sabarimala Temple.

Birth of Aryan

Soon the couple begot a child. The child was born on 14-01-1095 AD -they named the Child as -Aryan as blessed by Sastha. Aryan was Lord Sastha’s one of the prominent names. Jayanthan educated and trained Aryan in all fields of religion, science and military art. Aryan was given adequate training both in scriptures and warfare by his able father. It was the intention of the father to bring him up in perfect military discipline with sufficient background in spiritual matters. Aryan became extra ordinarily brave and intelligent.

When his father thought that it was the ripe time for him to be sent to his own palace. All details about his birth and bringing up were written in a letter addressed to the king of Pandalam. He sent the child to his uncle's palace. Of course the king felt over joyous when he came to know about his sister, believed to be lost for ever. When Aryan reached Pandalam everybody was delighted by his godly appearance. He defeated the best warriors in Kings Army, which made a great impact on the King; 

Aryan Kerala Varman

Aryan grew up in the palace. Even in youth several extraordinary faculties became manifested in him. He was a dear to one and all. Arya was adorned the position of chief of the King’s Army and the king gave him the full powers to rule the state. He was given the title "Aryan Kerala Varman" - who was addressed as "Ayyan" "Ayyappan" - a name of reverence by the local people (also a local name of Lord Dharma Sastha at Sabarimala)

Inspite of taking care of the governance of the state, Ayyappan often went to the sabarimala forest in solitude in order to meditate and contemplate on his mission.

Ayyappa to the rescue

Once, the King of erstwhile Punjar state Manavikraman, was on a journey and was surrounded by dacoits in the jungles of Vandiperiyar(Today's Pulmedu). King Manavikraman fought to his extent but was over powered by the dacoits. He started praying to Goddess Meenakshi of Madurai and his prayers were answered when a young boy  riding on an elephant came to rescue of the King. It was Ayyappa who was wandering in the jungle, who had tamed a wild elephant and riding on its back. Ayyappa saved the King Manavikraman of from the Dacoits of Udayanan’s Group. He gave a “Perambu” - cane as his representative and asked to King to proceed to his Palace without any fear.

Though only of Fourteen years of age, he proved his mettle both as an accomplished warrior and a born Yogi. So Ayyappan decided to proceed with the mission of his life - To destroy Udayanan and his gang and rebuild the Sastha temple. So Ayyappan decided to build a powerful army. He instructed to the citizens, to donate one child from each family for the sake of the Kingdom.

Mission

Ayyappa's aim was to seek military assistance

-to put an end to Udayana's attacks;

-to restore peace and happiness to the people;

-to renovate Sabarimala temple which was burned to ashes in Udayana's attacks .

For achieving these goals , he intented to travel from Kayamkulam to Ambalappuzha , Cherthala , Alangad and finally to the Pandya Kingdom .

When he went to Kayamkulam - the Raja was thrilled seeing Sree Ayyappa in person , about whom he was hearing day-by-day as a super human teen as well as a sentinal to his citizen .The Raja promised all the help and allowed Ayyappa to collect soldiers from the Kalaries in the Western regions of his Kingdom .

Building the Army

Just before Ayyappa's departure from Kayankulam, a messanger came to announce the attack of Vavar the pirate, in the coastal areas. Ayyappa was excited and joyful to start attck as early as anything , as Vavar himself arrived to gather his fortune! The Karanavar ( head ) of Mullasseril family , who was the minister as well as the bravest soldier of Kayamkulam Raja, was to assist Ayyappa in the attempt. Conquering both body and mind of Vavar and converting him as a disciple , Ayyappa , with the consent of the Raja , gathered the nearby Kalari leaders and soldiers in the vast, beautiful ground at Pullukulangara .

Then he visited Ambalappuzha and Cherthala and conducted similar meetings. Kadutha, who was a great warrior and an expert in mountain-warfare, was a dependant of Pandala Raja. He played an indispensable role in defeating the armies of Udayanan and rescuing several Pandya Kings. Therefore Ayyappan called Kadhutha to assist in the mission.

Ayyappa’s Army included warriors like Kochu Kadutha the master of Sword fighting, Talapara Villan  and Talapara Mallan the perfect Archers and Vavar the warrior.

The preparation

While his stay at Cherthala , Ayyappa was in the Kalari of Cheeram Chira Mooppan. Mooppan' s daughter fell in love with Ayyappa. When this girl proposed her love, Ayyappa gave her advise and thus she could change her mind to a spiritual level. Meanwhile, the army was getting ready; 

With Erumeli as a center point, Ayyapa nurtured a powerful army which could fight Udayanan’s army in a very short time with the help of Vavar, Kadutha, Villan and Mallan. Ayyappan, with his army, marched through the forests, but the first attack was not that successful. Enraged by this, Udayanan conspired with a group of Chieftains abducted Cheramoopan's girl and killed Moopan's daughter. So Ayyappan asked all the members to observe strict Vrutham  before entering Sastha’s Poonakavanam. After the Vrutham for 56 days, they worshipped Kiratha Sastha at Erumeli for the victory in the war. All the army battalions started assembling at erumeli and in order to avoid suspicion, he ordered the troop to dress as tribal people.(present day Pettai thullal) 

Before the final attack on Udayan, Ayyappa distributed the Army into three groups :

1) Alankat Yogam under the leadership of Vavar

2) Amalpuzha Yogam under the leadership of Kadutha

3) Pandalam Yogam under the leadership of Villan and Mallan

Ayyappa kept the central command of the three groups with himself and started the pursuit of Udayanan from three sides North, South and East. Due Ayyappa’s Strategy to the attack from three sides Udayanan was caught in a mouse trap there

Ayyappa – mission accomplished

As soon as the army entered the poonkavanam – Ayyappan was totally a different person; beholding the winsome lustre of His face , he was serene and totally blissful. He never touched even a weapon; instead he was just leading and the army followed him.

The army proceeded towards the hideouts around lnjipara, Karimala, Udumpara, etc.  The Army released the Eastern ghats from the iron fists of Udayanan.

Very soon Ayyappan’s army, marched through the forests and annihilated Udayanan's army. Udayanan’s Army was no match for the Formidable Army of Lord Ayyappa and after a fierceful fight between the two Armies, Uadayanan was slayed by the hands of Kochu Kadutha at Karimala Kotta. Ayyappan's mission ended successfully.

When the royal entourage, proceeded near Sabarimala temple , Ayyappa instructed everyone to leave all the weaponry beneath a big banyan tree there, as carrying of weapons to a temple premises was a sacrilege. Accordingly, the sword, spears, clubs etc. were left at the foot of the banyan tree – today’s Saramkutti.

Ending the Play

Aravind Subramanyam,Author
at Pandalam Palace

After this, they proceeded to Sabarimala Sastha temple, where Ayyappan's father Jayanthan and others were ready to install a fresh idol of Sastha. Right from the moment he stepped into the holy mountain, Ayyappa was in silence and meditation. Until the completion of the Srikovil and installation of the idol, Ayyappan sat on meditation at the place where today’s Manimantapam stands. On the first day of the month of Makaram when the sun moved from the zodiac of Dhanus to that of Makaram, the re-installation of the idol was ceremoniously conducted. Ayyappa did the reconsecration in Sabarimala temple. Soon after the ceremony was over, a holy flame was seen at Ponnambalamedu and no one saw the Prince Arya Kerala Varman - Ayyappan thereafter. It was only thus everyone realized the amazing truth that their lovable , gentle , ameable , merciful young prince was the incarnation ( avatar ) of Sri Dharma Sastha !

Successors of Pandalam dynasty, Poonjar palace and some other living generation add credence to this story. Some monuments, historical Places of interest, folk songs are still available with us which put together vouch for this story.

Swamiye Sharanam Ayyappa !!!

Swamiye Sharanam Ayyappa !!!

Swamiye Sharanam Ayyappa !!!

Sword Used by Ayyappan
Puthen Veedu Erumeli

Puja Moorthis Which
Ayyappan Worshipped
at Pandalam Palace

Chirappan Chira -
Place where Ayyappan
learnt Kalari, Cherthala

Kiratha Roopa Sastharam

This entire year seems to be a wave of Karunyam from Lord Sastha. Though our pradhana moorthi is Maha Sastha, Kiratha Sastha has an important place in our upasana. Many devotees have asked whats our relation with Kiratha Sastha.. I said, if  Maha Sastha is our Praanan - Kiratha Sastha is the Praana vaayu... Thinking back now, its more than my words and the connection is a lot deeper.

Our ancestors were deeply devoted to Lord Sastha and My great grand father Shri. CV Krishnan(brother of Shri.CV.Srinivasa Iyer – Chaami Anna) - worshipped Lord Kiratha Sastha as one of his chief upasana devatas. A certain incident in his life seems to have propelled him deeply into the upasana of Kiratha and he very fondly worshipped him. His love for the Lord was so intense, that as soon as the Lord came to our home last month (in the form of a Vigraham) his divine guidance manifested in the dream. This was followed by the grace of the ferocious Lord- both happened for three consecutive days.

Few years back when I started to Chant Kiratashtakam, to be frank, initially it seemed rather difficult to recite the Ashtakam – which was in Shardula Vikreedita Chandas and was lengthy compared to other mantras. On an enigmatic Saturday of Makara Maasam I was initated to the mantra of the Hunter Lord. That marked the beginning of a bond with the great Lord, that made many impossible things happen. And soon came the Mudravadi – to dispel all my hesitations… So whenever Mudravadi is in my hand, the fierce Kiratha assured that the rest will be taken care of.



The clouds of confusion were cleared by the mighty presence as gently as a mother clearing the curls off her child’s forehead. 

Kiratha is such a vigorous form that he can even do dwamsa to the prarabdha…

I recollect one incident - One of the close associates of my great grand father was suffering with Cancer. Based on divine guidance, he began to petition Lord Kiratha for help and was cured without any treatment. The cry – Yama Mardha beeti rahito divyam gateem shaashvateem - did the trick! The Lord literally brought him back from the city of Mrutyu.

One of the best part which I like most -during my lecture is about Kiratha Sastha... I loose myself even during my Pravachanam while narrating about Kiratha Moorthy.

Though projected as a ferocious deity, the Karunyam of Kiratha Sastha is uncomparable. It has been one of the turning principles of my spiritual life. It is something beyond description. It's a matter of joy and awe.

The same thing happenned last Saturday - Sunday. Iam attending many number of Sastha Preethis right from my childhood and soon after the above said events, the Lord gave an opportunity to conduct Sastha Preethis and also golden chances of doing puja to him. Apart from our regular Sastha Preethi at Coimbatore, we conduct few Sasthru pujas with very close circle. One such annual Sastha Preethi – is at Balu’s house.

Once the name  “Sastha” is uttered – we take up responsibility voluntarily on our shoulders. This time, without any travel plan or discussion, most of us assembled at Balu’s place.

This year right from the beginning, it was so special. First day... during the Sastha homam, the presence around us was unmistakable. Needless to say about the evening lecture which I gave on Kirathashtakam. Since Swami was there in the Vigraha roopam, this year we decided to have Lord Kiratha Moorthy as the pradhana devata. Next day as soon as the avahanam was done, I was completely lost with fervor and excitement. I could feel that everyone of us were simply present there – where everything was takenover by Him. Iam experiencing such contentment after 2-3 years. All that remained was unceasing serenity, luminosity and a presence like never before.

Sastha Preethi is a very rare occasion where the Lord is invited during the special ritual and His message is received and followed.

After the deeparadhana, to our surprise, the presence of Lord Bhutesha was felt. The presence was so forceful, majestic and blissful. Everybody was taken aback with the glory…

The message from the Lord was simple: “I am here for you”


What more do we need? 
Sharanam na anyam prapannosmyaham

Sasthalaya Sevanam -a report

Swami Sharanam

Today we have completed One year since we ventured into a divine mission - restoring the age old temples of Sastha. - Sasthalaya Sevanam

For those who are new you may visit here
 http://shanmatha.blogspot.com/2010/09/sasthaalaya-sevanam-movement-for.html

Though we had a great enthusiasm in doing service to the Lord, we had many practical difficulties when we offered a helping hand to work for the temple...

Our main aim is to help dilapidated temples... But the people incharge for those temples were least bothered or rather had a problem in restoring the temples. Many "well to do" temples wanted our help - mostly financially than materials..

The temples with cracked walls & leaking roof - the Panchayat president says "here everything is right... " or "give the money to us, we'l do the things"... So unless we have a known devotee there who could assure things, we were a little hesitant in releasing the money...

But by the grace of Lord we were able to find few deserving temples..

Services done so far

1. Changing the roof
2. Painting the walls
3. Nitya Puja (basic salary for pujari)
4. Puja Vessels
5. Electricity
6. Water Supply
7. Vahanam
8. Veda Parayanam

So far in these 12 months we were able to serve 8 temples...

1. Vijayamangalam - Sastha
2. Oorkarai  - Sastha
3. Surakkai Ayyanar
4. Karaiyadi Azhagar
5. Nalloor Sastha
6. Oorkaval Sastha
7. Sirai Katha Ayyan
8. Melkaval Ayyanar

Though we had an idea of One temple per month, few temples took more than 2 months.. for example, Nalloor Sastha temple wanted complete replacement of thatched roof to tiled roof...

Any way all these temples are ateast improved to some extend...

Now A temple near Brammadesam -have approached us and the work is about to start...

The next temples in pipeline are, 2 Sastha temples near Mayavaram, 2 temples near Kanyakumari and One near Trichy

The common problem we identified was - electricity supply and water supply... Mainly for this reason, its unapproachable after evening.. So water motor is a main requirement... (If any of our readers know any motor company let me know... we shall contact them and get motors atleast at a concessional rate)

With blessings of Lord Maha Sastha and Gurus, "Sasthaalaya Sevanam " is progressing to a satisfactory level.

We have Rs.7000 left for this year... Thats enough for the current temple

A request for the Participants:
To meet this expenses, Each devotee is contributing Rs.100 every month...
Few of the devotees are making monthly transfers and many devotees have made yearly payments... many have made payments during the course of the year etc

For those who have made yearly payments
Now we humbly request  to hold your payments and issue the cheque ONLY during January 2012. Lets have everything from January to December. So that it will be very convenient for us to operate and remind...

Ever in divine service,
Devotees
Shri Maha Sasthru Seva Sangam

-------------------------------------------------

A Blunder with Lakshmi Ashtotram

Yesterday it was about Devi and so today its Mahalakshmi...

In Tamil there is a proverb - "Ezhudinavan Ettai Keduthan".... One who wrote, spoiled the text...

This is 200% applicable to Lakshmi Ashtotram.... in which almost everyone is making a very big mistake because of a person who made a mistake first...

Before getting into the subject, we must understand that, all these Ashtotram, Sahasranamam etc are told in ancient texts as Stotrams only.... On a later date... These Stotrams were split up into individual Namas for the purpose of Archana....


For example, vishwam vishNur vashatkAro, bhUtha bhavya bhavatprabhuH is Vishnu Sahasranama Stotram... when it is split up, it becomes, "Vishwasmai Nama:, Vishnave Nama: , Vashatkaraaya Nama: etc etc...

Similarly Lakshmi Astotra Shata Nama Stotram goes this way....
prakṛtiṃ vikṛtiṃ vidyāṃ sarvabhūtahitapradām|

And when split up, the namavali goes this way

Sloka 1

prakṛtiṃ vikṛtiṃ vidyāṃ sarvabhūtahitapradām|

śraddhāṃ vibhūtiṃ surabhiṃ namāmi paramātmikām||1||

Om Prakrtyai    namah
Om Vikrtyai   namah
Om Vidyayai    namah
Om Sarva-butha-hita-pradayai  namah
Om Shraddhayai   namah
Om Vibhutyai   namah
Om Surabyai   namah
Om Paramatmikayai  namah

Sloka 2

vācaṃ padmālayāṃ padmāṃ śuciṃ svāhāṃ svadhāṃ sudhām|

dhanyāṃ hiraṇmayīṃ lakṣmīṃ nityapuṣṭāṃ vibhāvarīm||2||

Om Vace              namah
Om Padmalayayai  namah
Om Padmayai   namah
Om Suchayae   namah
Om Swahayai   namah
Om Swadhayai   namah
Om Sudhayai   namah
Om Dhanyayai    namah
Om Hiranmaiyai   namah
Om Lakshmyai   namah
Om Nitya-pustaayai  namah
Om Vibhavaryai   namah

Sloka 3

aditiṃ ca ditiṃ dīptāṃ vasudhāṃ vasudhāriṇīm|

namāmi kamalāṃ kāntāṃ kāmākṣīṃ krōdhasambhavām||3||

Om Adityai    namah
Om Dityai    namah
Om Diptayai   namah
Om Vasudayai   namah
Om Vasudharinyai  namah
Om Kamalayai   namah
Om Kantayai   namah
Om Kamakshyai   namah
Om Kroda-sambavayai namah

Now looking into the meaning of the the last line ie
namāmi kamalāṃ kāntāṃ kāmākṣīṃ krōdhasambhavām

Om Kamalayai   namah  - Salutations to Goddess Kamala
Om Kantayai   namah  - Salutations to One who is the Consort of Vishnu
Om Kamakshyai   namah - Salutations to one with attractive eyes
Om Kroda-sambavayai namah - Salutations to one who manifested on Anger

Does this make any sense? Iam sure Mahalaksmi will be angry to hear each time when the archana is done with this nama...

The blunder had occurred while splitting the Namas...

Somebody has made a mistake while splitting and all other publishers.... (they dont bother about the correctness of the information) just copy and paste the same thing... And invariably in all Lakshmi Ashtotram books you see the same mistake...

Sri Lakshmi ashtothram will give Lakshmi kataksham- It gives you wealth and all round prosperity. But we see many people still suffering inspite of doing archana regularly.... How can one expect result when the ashtotram itself is wrong? Will we be happy if we are called "Oh Angry Faced fellow" ? So this must be reason for not getting 100% result...

Now let me present my approach....
Namami kamalam kantham kamam shirotha sambhavam
Om Kamalayai   namah  - Salutations to Goddess Kamala
Om Kantayai   namah  - Salutations to One who is the Consort of Vishnu
Om Kamaayai namah - Salutations to one who is attractive 
Om Ksheeroda sambavayai namah - Salutations to one who is born out of Ocean of Milk

This version tallies with the Puranic story of Mahalakshmi Manifesting from the ocean of milk during Amita Matanam (Churning of the Milky Ocean). This makes sense...

So I request all our readers to please make this change in your books and do the archana to Goddess Mahalakshmi and earn the grace of Ksheera Saagara Sutaam

So its
Om Kamaayai namah 
Om Ksheeroda sambavayai namah 

Lakshmi personifies all that is happy. In fact Lakshmi kataksham is what is yearned for....

So here is wishing you all the prosperity Goddess Lakshmi can shower.

Maataa Meenakshi and Peter Pandiyan

Since our navaratri theme this year is Mother Meenakshi, let me write about HER MAJESTY, the Empress of Madurapuri....  A real life incident to show her care towards her children. Meenakshi appeared as a three-year-old girl three times in History. First during the ‘Puthirakamestshi yagna’- (her actual incarnation), next during the aranketram of ‘Meenakshi Ammai Pillai Tamil’ by Kumaraguruparar(during the regign of Tirumalai Naicker) and Latestly before Rous Peter - during the British rule.

The East India Company was actually ruling Tamilnadu during 1812 and Rous peter was the Collector of Madurai.  Rous Peter was kind hearted person and respected and treated people of all faiths equally. 

Unlike other English officers, Peter cared a lot for the welfare of the people. He also restored peace, prosperity and justice in Meenakshi's Pattanam (Madurai).. The people had a great regard for Peter and felt that he is equal to the Great Pandiyan Kings. Because of this attitude, the people called him with the popular name ‘Peter Pandian’.

As a district Collector, he was not only in charge of the temple town, but also for the Temple administration. Peter had the habit of going around the temple everyday before beginning his daily work. 

One night the city experienced huge thunder storm with lightning. Peter was inside his bungalow in deep slumber.. Suddenly a three-year-old girl appeared at his residence and dragged Rous Peter by his hand outside the house. As soon as they left the compound, a lightening struck the building and the bungalow collapsed to pieces and destroyed the room, where the collector was sleeping. 

Everything happenned within few seconds... Peter was takenaback and was in total shock. Soon he came back to himself, and found the mysterious little girl walking away.

He immediately followed her... though he ran after her, he could not keep up with the girl. The tiny tot always seemed to be the same distance away in front of Peter, however fast he walked. 

She playfully entered the Meenakshi Temple and went straight to the Sanctum Sanctorum of Meenakshi... and right in front of his eyes... there she disappeared.

Peter was sure that the empress Herself has come in the form of that mysterious girl... For Shri Matha everyone - including Peter is her Child. The Ruler Meenakshi had come to save a good man from calamity.

Peter was ever-grateful to Mother Meenakshi and donated many jewellery and other gifts to the Minakshi Temple. Among which, a notable one is a set of golden stirrups studded with diamonds and red stones to the temple for use on the idol of Sree Meenakshi when taken in procession in the streets of Madurai.

He also wished that after his death he should be buried in a position that enabled his eyes to face the temple. It is interesting to note that Rous Peter’s grave is positioned the way he wished while the pther graves faces the other way.

The stirrups offered by Peter Pandiyan adorns the Horse Vaahanam on the day of procession. Even now this is used when Goddess Meenakshi riding the horse is taken out during festival days.  He also donated a Jade necklace which is still preserved, in the temple museum.

maata marakata shyama maatangi madhushalini 

kuryaat kaTaaksham kalyani kadamba vanavaasini